1-طبق ماده یک قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1375/02/12 «کلیه افراد ایرانی با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر که پس از تاریخ 1367/04/01 از مراکز آموزش عالی گروه پزشکی در داخل و یا خارج از کشور فارغ‌التحصیل شده یا می‌شوند و خدمت آنان از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد نیاز اعلام می‌گردد، مکلفند حداکثر مدت 24 ماه اول پس از فراغت از تحصیل خود را در داخل کشور و در مناطق مورد نیاز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تشکیلات تابعه آن خدمت نمایند.»

2- در ماده 11 قانون مزبور تصریح شده است که مشمولان این قانون از لحاظ حقوق و مزایا و امور رفاهی (مرخصی‌های استحقاقی، استعلاجی، بدون حقوق، پاداش، کمکهای غیر نقدی و بیمه عمر و درمان و حادثه و سایر مزایا) تابع قوانین و مقررات استخدام کشوری و قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت می‌باشند و چنانچه به دستگاه دیگر معرفی گردند که دارای مقررات استخدامی خاص می‌باشند، تابع ضوابط حقوقی و رفاهی آن دستگاه خواهند بود.

3- ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به عنوان تبصره 3 ماده 11 قانون پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1379/07/03 تصریح نموده است: «آن عده از مشمولان این قانون که در مدت خدمت مقرر، تحت پوشش نظام های حمایتی دیگری نیستند، با پرداخت حق بیمه مقرر در قانون‌تأمین اجتماعی ‌مصوب 1354 (‌توسط مشمول و دستگاه ذیربط) تحت پوشش حمایتهای پیش‌بینی شده در قانون یاد شده قرار خواهند گرفت».

4-مستند به مواد 1، 2، 3 و 4 قانون تأمین اجتماعی و با عنایت به وظایف و مسئولیت‌های سازمان تأمین اجتماعی در باب تعمیم و گسترش انواع بیمه‌های اجتماعی و استقرار نظام هماهنگ و متناسب با برنامه‌های تأمین اجتماعی و شمول قانون تأمین اجتماعی به افرادی که به هر عنوان در مقابل دریافت مزد یا حقوق کار می‌کنند با توجه به آمره بودن قانون تأمین اجتماعی، پرداخت و پذیرش حق بیمه دوران خدمت ضروری است و این موضوع در آراء متعدد هیأت عمومی دیوان عدالت اداری از جمله آراء وحدت رویه شماره 517 و518 مورخ 1386/07/15، 1222 مورخ 1386/10/23، 408 مورخ 1387/06/03، 220 مورخ 1387/04/09 و شماره 650 مورخ 1388/09/02 مورد تأکید قرار گرفته است.

5- مطابق مواد 36 و 39 قانون تأمین اجتماعی و آراء شماره 1011 مورخ 1386/10/25 و 741 مورخ 1388/10/14 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، کارفرما مسئول پرداخت حق بیمه سهم خود و بیمه شده به سازمان می‎باشد و مکلف است در موقع پرداخت مزد یا حقوق و مزایا سهم بیمه شده را کسر نموده و سهم خود را بر آن افزوده به سازمان تادیه نماید و تأخیر کارفرما در پرداخت حق بیمه یا عدم پرداخت آن رافع مسئولیت و تعهدات سازمان در قبال بیمه شده نخواهد بود.

6- رای وحدت رویه شماره 375 مورخ 1388/05/04 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مقرر می‌دارد: «... با عنایت به تبصره 3 الحاقی به ماده به ماده 11 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1379/07/03 که مقرر داشته آن عده از مشمولان این قانون که در مدت خدمت مقرر تحت پوشش نظامهای حمایتی دیگری نیستند، با پرداخت حق بیمه مقرر در قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 توسط مشمول و دستگاه ذیربط، تحت پوشش حمایتهای پیش‌بینی‌شده در قانون یاد شده قرار خواهند گرفت، دادنامه صادره مبنی بر صدور حکم به ورود شکایت، در‌حدی که متضمن ضرورت احتساب مدت 24 ماه خدمت طرح پرستاری با رعایت مقررات مربوط است صحیح و موافق قانون می‌باشد.»

7- مطابق رای وحدت رویه شماره 206 مورخ 1391/04/19 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، گذراندن طرح و عمل به تعهدات خدمتی قبل از  تصویب تبصره 3 الحاقی به ماده 11 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1379/07/03 نیز مانع از تسری تبصره فوق‌الذکر و پذیرش حق بیمه واریزی و احتساب ایام طرح به عنوان سنوات خدمت نمی‌باشد، لذا دستگاه متبوع مکلف به واریز حق بیمه ایام طرح و سازمان تأمین اجتماعی ملزم به پذیرش آن می‌باشد.

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor